Co-sleeping – αλλιώς συγκοίμηση

Co-sleeping – αλλιώς συγκοίμηση

Η συγκοίμηση είναι ο ύπνος του παιδιού στο ίδιο κρεββάτι με τους γονείς.

 Θεωρείται ασφαλής τρόπος παρακολούθησης του παιδιού στους πρώτους μήνες της ζωής του και η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας πιστεύει ότι προλαμβάνει το Σύνδρομο Αιφνιδίου Θανάτου που παρατηρείται στα βρέφη ολίγων εβδομάδων ή μηνών.

 Πολλοί γονείς επιλέγουν να κοιμίζουν το βρέφος δίπλα τους,στην κούνια του, για τους ίδιους λόγους, την προστασία του δηλαδή και τη συνεχή παρακολούθησή του.

Το βρέφος, που πριν βγει στον κόσμο είχε μία συμβιωτική σχέση με τη μητέρα ζώντας μέσα στο σώμα της, αποχωρίζεται τη θέρμη και την ασφάλεια της περιόδου αυτής όταν έρθει στη ζωή και τοποθετηθεί στο λίκνο του. Γι αυτό και η συγκοίμηση θεωρείται μία μεταβατική περίοδος που εξασφαλίζει τη σταδιακή προσαρμογή του στη νέα κατάσταση μέσα από ένα ‘δίχτυ ασφαλείας’.

Βέβαια υπάρχει πάντα μία λεπτή διαχωριστική γραμμή μεταξύ της ασφάλειας και της υπερπροστασίας που μπορεί να συνεχισθεί επ’ αόριστον είτε λόγω της ανάγκης του μωρού να παραμένει κοντά στους γονείς αφού έτσι το συνήθισαν είτε της ανάγκης των γονέων να το έχουν διαρκώς δίπλα τους γιατί τους ικανοποιεί και τους καθησυχάζει η επαφή μαζί του.

Εφ’ όσον η συγκοίμηση διαρκέσει για ένα λογικό διάστημα περίπου 6 μηνών το μέγιστο, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι κάνει μόνο καλό. Αν όμως παρατείνεται τότε δημιουργεί ένα κατεστημένο τόσο για το παιδί όσο και για τους γονείς, που δύσκολα θα μπορέσουν να αλλάξουν. Έτσι, θα έχουν δύσκολο ύπνο και δεν θα ξεκουράζονται, συνθήκη που θα επηρεάζει τη λειτουργικότητα και την απόδοσή τους όλη την ημέρα ενώ θα απομακρύνονται και ως ζευγάρι, λειτουργώντας μόνο ως γονείς.

Το παιδί θα πρέπει να κοιμάται στο δικό του χώρο και στο δικό του κρεββάτι για να αναπαύεται και το ίδιο αλλά και να νιώθει ανεξάρτητο και αυθύπαρκτο. Όσο νωρίτερα το αποφασίσουμε, τόσο το ευκολότερα θα το συνηθίσει. Τα σύγχρονα μέσα παρακολούθησης του παιδιού (κάμερες κ.λπ.) εξασφαλίζουν τη διαρκή εποπτεία του χωρίς να χρειάζεται να το έχουμε στο κρεββάτι μας.  Άλλωστε γεννάμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας για να ζήσουν τα ίδια, τη δική τους ζωή και να την απολαύσουν και όχι για να είναι εξαρτημένα και συμπλήρωμα της δικής μας. 

Ως καλοί γονείς θα πρέπει να ενεργούμε ανιδιοτελώς με μόνο γνώμονα την ευζωία του παιδιού μας και να κάνουμε ό,τι ωφελεί το ίδιο και όχι ό,τι ‘βολεύει’ και ικανοποιεί εμάς.